Wisełka

lipiec 2019

Po kilku latach udanej adopcji – Wisełka miała rolę taką jak u nas – czyli cieszyła oko i nie poznała siodła, wróciła do naszego ośrodka.

06.03.2016

Przed chwilą Wisełka pojechała do nowego domu adopcyjnego. Wkrótce pierwsze fotorelacje.

luty 2016

Kilka lat temu trafiłam do fundacji prosto z obory handlarza. Dziś rozglądam się za dobrym domem adopcyjnym. Jestem już dojrzałą i zrównoważoną klaczą ale mam też swoje zdanie i „tupnę” nogą, gdy coś mi nie pasuje. Lubię spędzać dzień w stadzie koni i skubać smaczne siano. Wyrywna raczej nie jestem, ale nowości potrafią mnie skutecznie wystraszyć. Jako że specjalnie do odważnych nie należę nie żądzę też w stadzie, ale gdy coś mnie zezłości potrafię się postawić, więc na dole hierarchii też nie jestem.  Człowieków lubię, bo przeważnie dają coś smacznego, a ja to bardzo lubię. Lubię też jak mnie drapią tymi szczotkami, nie dość, że to miłe, to potem czysta jestem i mogę znowu się ubrudzić. Bo co jak co, ale kąpiele błotne dobrze robią na „cerę”, bo błoto ponoć doskonale konserwuje 😉

9 letnia (ok 167 cm w kłębie), zdrowa, akceptująca jeźdźca klacz szuka najlepszego domu. Piękna, o przemiłym usposobieniu, kontaktowa i towarzyska Wisełka, choć chodzi pod siodłem, to przed nią wiele nauki. W stosunku do innych koni bezproblemowa, nie agresywna do ludzi, ale jeśli coś jej się nie podoba – potrafi machnąć nogą. Więc jeśli coś jej nie pasuje – będzie to manifestowała i należy się z tym liczyć. W pielęgnacji bezproblemowa, na swoim terenie spokojna i zrównoważona, na spacerze robi „wielkie oczy” na większość rzeczy. Kałuża, papierek czy koleina są strasznie straszne, nie wiadomo czy nogi nie urwie, lepiej więc stanąć i dobrze popatrzyć, a może i lepiej uciec 😉 Ale też łatwo przekonuje się, że te straszne rzeczy nie są wcale takie groźne. Klacz dla osoby pewnie siedzącej w siodle, o sporych umiejętnościach i praktyce w układaniu koni. Wisełka chętnie zamieszka u kogoś, kto pracuje metodami naturalnymi, ale nie jest to warunek. Ta, wielkiej urody klacz, już dłuższy czas rozgląda się za dobrym domem, ale jak na razie bez efektu, bo i wymagania stawia spore – a czas leci nieubłaganie, zaś bez roboty figurę stracić można, toteż Wisełka intensywnie wypatruje domu. Już pora, aby ten jej człowiek wreszcie ją znalazł, pokochał i dał najlepszy dom. Niewątpliwym plusem jest to, że Wisełka jest w pełni dojrzałym koniem, nigdy nie miała kontuzji czy żadnych chorób i będzie przez wiele lat doskonałym towarzyszem leśnych wędrówek – tylko musi się poduczyć.